Inspirerende Kunst

kunstenaars

Pierrick Sorin

Enkele gedachten rond moderne kunst:

Maurice Merleau-Ponty “De wereld waarnemen”.

In het Hoofdstuk: Kunst en de waargenomen wereld

Braque maakte dertig jaar geleden nog duidelijk dat het schilderij niet ‘een anekdotisch feit is om te reconstrueren’ maar een ‘picturaal feit te constitueren’. (wij lezen hier sculpturaal en beeldhouwwerk) Het schilderij is dus niet een imitatie van de wereld, maar het is een wereld op zichzelf. Dit wil zeggen dat er in de ervaring van een doek geen enkele verwijzing is naar het natuurlijke ding. In de esthetische ervaring van een portret is er op geen enkel wijze sprake van een ‘gelijkenis’ met het werkelijke model….

het fabriceren van een schouwspel dat zichzelf genoeg is.

….Het karakteristieke van de modernen is dat zij niet het dogmatische en de zekerheid van de klassieke hebben, of het nu gaat om kunst, kennis of handelingen. Het moderne denken bezorgt ons een dubbele vorm van onvoltooidheid en ambiguïteit waardoor we kunnen spreken van verval of decadentie. We beschouwen al het werk van de wetenschap als voorlopig en als bij benadering, terwijl Descartes meende dat hij voor eens en altijd de wetten van de botsing van deeltjes had afgeleid uit de attributen van God.

…. Bij de modernen zijn het niet alleen de werken die onvoltooid zijn, maar ook de wereld zelf die hierin tot uitdrukking wordt gebracht is als een werk zonder conclusie en waarvan men ook niet weet of het ooit een conclusie zal hebben.Vanaf het moment dat het niet meer alleen om de natuur gaat maar om de mens, dan verdubbelt de onvoltooidheid van kennis--- die te maken heeft met de complexiteit van de dingen---zich met een principiële onvoltooidheid.

…. We weten nu eenmaal teveel om simpelweg zomaar het rationalisme van onze voorouders te hernemen.

Theatermaker Guy Cassiers in de morgen Za 24 mei 2003

Welke richting wil men uitgaan?

“Smaak en schoonheid worden door mode, commercie en reclame bepaald.

Als je vindt dat kunst die smaak moet gaan bevestigen dan versterken we alleen maar wat er al is.Volgens mij moet gesubsidieerde kunst bezig zijn met morgen en een toekomstperspectief aanreiken. Zich niet baseren op wat vertrouwen en veiligheid geeft. Kunst moet op de eerste plaats onveilig zijn en ons aan het denken zetten.”

Tentoonstellingsmaker en conservator van het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten in Antwerpen:

Paul Vandenbroeck over kunst in De morgen van zat. 7 september

“…ik zie geen tegenspraak tussen het cognitieve en het affectieve, tussen kennis en beleving.

Als men affectief naar een kunstwerk toegaat is het gevaar van projectie zeer reëel.

Daaruit komen nogal wat misvattingen voort.

Het kennisaspect is essentieel maar je mag daar niet blijven staan , je moet verder . Zolang men dat niet doet, ontneemt men aan het kunstwerk een wezenlijke dimensie …

…Eigenlijk heeft in de uiteenlopende culturen kunst niet alleen te maken met het tonen, maar ook met de paradox tussen tonen en de verborgenheid. Religieuze kunst, in welke cultuur

ook, maakt dingen visueel duidelijk …: men toont iets en tegelijk gaat het altijd om wat niet kan getoond worden.

….Wat er te zien is, wordt in het kunstwerk gedubbeld door wat niet visueel aanwezig is.

Als we het hebben over het raken van de toeschouwer dan kan dat maar mogelijk zijn door

kijken en niet-kijken. In onze cultuur heerst de orgie van het zien, dat maakt dat het essentiële

niet meer gezien wordt; ik wil een pleidooi houden voor trager en anders kijken…”

Bart Verschaffel in DE WITTE RAAF november-december 2002

“De hedendaagse kunst kan enkel inhoudelijk ‘elitair’ worden genoemd . Om met inzicht-

en soms: om met plezier- naar kunst te kunnen kijken moet men al veel van kunst gezien hebben. De kunst is immers eerst ‘ autonoom’ geworden en vervolgens modern, ze is zich reflexief gaan verhouden tot haar geschiedenis en haar onoverzichtelijke actualiteit, ze is daardoor – ook voor wie er middenin zit – complex geworden.

Het gaat minder en minder om het maken van bijzondere dingen. Het gaat meer en meer om, iets te zeggen. Wie kunst maakt neemt het woord…..

In deze open cultuur, die geen tradities bouwt maar ze opgebruikt, en waarin zoveel betekenissen tegelijk schuiven, dient er flink wat ‘symbolische arbeid’ te worden geleverd.

Wie wil ‘participeren moet weten dat hij of zij komt om te werken.

Beeldende Kunst evolueert mee met de andere kunststrekkingen zoals muziek en litteratuur.

Zo kan de ready made (o.a.de pispot; fountain) van Duchamp vergeleken worden met de composities op zuiver toeval van John Cage. Reden: ze waren vrienden en tijd-genoten.

De maatschappij is complex geworden, zo ook de kunst: ze is immers de weerspiegeling van het leven zelf.

In de moderne litteratuur biedt de schrijver verschillende standpunten aan en brengt de lezer aan het twijfelen, zelfs tot verwarring toe. Aan het eind kan er nog een standpunt bijkomen zodat de lezer het boek terug opnieuw moet lezen of interpreteren.(postmodernisme)

Zo ook bij de hedendaagse beeldende kunst

Inspirerende Kunst

Pagina's

kunstenaars

Pierrick Sorin

Tadashi Kawamata

Francis Alys

Anish Kapoor - Ascension

Anish Kapoor: Guggenheim Berlin

Alberto Giacometti

Gilbert & George: On Living Sculpture

Guy Rombouts

Louise Bourgeois

Abramovic

Jan De Cock

Marcel Duchamp

Tony Cragg

Sarawut Chutiwongpeti e.a.

Matthew Barney Interview

Peter Fischli and David Weiss Lauf der dinge

Peter De Cupere

Beuys eerste film van de 7; De gerelateerde films verschijnen op het einde.

Joseph Beuys2

Joseph Beuys 3

Wim Geeven

Joseph Beuys